Ásgarður

Einherjar streyma frá Iðavelli,
enginn gaf líf sitt við leikinn í dag
Flétta í dróttkvætt og fornyrðislag,
fimlegar vísur um Gnipahelli

Þurrka af sverðunum bleksvart blóðið,
brynjunum kasta í Drekkingarhyl,
hreinsa og strjúka og hrista svo til
Hungraðir allir, svo inn þeim bjóðið

Glaumurinn berst yfir gang til okkar,
goðin þar sitja og drekka sinn mjöð
Yggdrasils skýla þér bolur og blöð,
bardagaherir og stórir flokkar

Þagnaðu, anginn og þægur vertu,
þú ert af ása og konungaætt
Fátt er þar úti sem fær okkur hrætt,
Freyja þín gætir svo hólpinn ertu

Ef ég þessu ljóði lyki
líklega við heyrðum köll
Horfir hann frá Breiðabliki,
Baldur, yfir okkur öll

Valhallar blæs til vindurinn,
veinandi hvæs og brestir
Heimdallur læsir hingað inn,
hér sofa æsir mestir

Sofðu nú lengi og sofðu vel,
sængin er dýrasti dúkur,
– geymi þig Óðinn og gleymd sé Hel –
gullsleginn svæfillinn mjúkur
Fegurðin, gáfur og þokki þinn
þykja mér feykinæg borgun
Vættirnar geymi þig, vinur minn,
við sjáumst aftur á morgun